کد مطلب:314030 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:184
نگاه کیمیا اثر قمر بنی هاشم
جناب حجةالاسلام و المسلمین، عالم عارف، آقای سید مرتضی مجتهدی سیستانی، از مدرسین حوزه ی علمیه ی قم، طی مرقومه ای در ایام فاطمیه ی سال 1418 ه.ق نوشته اند: مرحوم سلالةالاطیاب آقای حاج سید عباس رئیسی، از ذاكرین مهم و قدیمی ارض اقدس رضوی كه تازه دار فانی را وداع گفته اند، دو سال پیش جریان مكاشفه و شرفیابی خود به محضر مقدس حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام و شفا گرفتن خویش را این چنین برای حقیر نقل كردند:
زمستان چند سال قبل، در یك روز برفی ایشان به زمین می خوردند و استخوان بالای پایشان می شكند. مدتی در بیمارستان و سپس در منزل فرزند ارشدشان آقای سید علی اكبر رئیسی بستری می شوند، ولی بر اثر كهولت سن اثری از بهبودی در ایشان دیده نمی شود، تا اینكه در یكی از روزهایی كه در منزل فرزندشان بستری بودند، در عالم بیداری می بینند حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام، سوار بر اسب، داخل حیاط منزل تشریف آورده مقابل اتاقی كه ایشان بستری بودند آمدند و سپس نگاهی به نوكر قدیمی خود، آقای حاج سید عباس رئیسی، افكندند و تشریف بردند.
پس از آن نگاه كیمیااثر، با آنكه سن آن مرحوم در آن زمان از هشتاد سال متجاوز بود، بهبودی می یابند و قدرت راه رفتن پیدا می كنند.
نگاهی كه می تواند مرده را حیات بخشد، از سلامت بخشیدن به استخوان شكسته عاجز نیست.
یك قافله تشنگی
در خیمه، كسی خداخدا می خواند
یك كودك تشنه لب، دعا می خواند
ای دست! چرا؟ چرا به خاك افتادی؟!
یك قافله ی تشنگی، تو را می خواند [1] .
زمستان چند سال قبل، در یك روز برفی ایشان به زمین می خوردند و استخوان بالای پایشان می شكند. مدتی در بیمارستان و سپس در منزل فرزند ارشدشان آقای سید علی اكبر رئیسی بستری می شوند، ولی بر اثر كهولت سن اثری از بهبودی در ایشان دیده نمی شود، تا اینكه در یكی از روزهایی كه در منزل فرزندشان بستری بودند، در عالم بیداری می بینند حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام، سوار بر اسب، داخل حیاط منزل تشریف آورده مقابل اتاقی كه ایشان بستری بودند آمدند و سپس نگاهی به نوكر قدیمی خود، آقای حاج سید عباس رئیسی، افكندند و تشریف بردند.
پس از آن نگاه كیمیااثر، با آنكه سن آن مرحوم در آن زمان از هشتاد سال متجاوز بود، بهبودی می یابند و قدرت راه رفتن پیدا می كنند.
نگاهی كه می تواند مرده را حیات بخشد، از سلامت بخشیدن به استخوان شكسته عاجز نیست.
یك قافله تشنگی
در خیمه، كسی خداخدا می خواند
یك كودك تشنه لب، دعا می خواند
ای دست! چرا؟ چرا به خاك افتادی؟!
یك قافله ی تشنگی، تو را می خواند [1] .
[1] سروده ي مهدي طهوري.